Öfkeliyim. Sana değil be gülüşü pırlanta. Kendime, aileme, kuzenime, arkadaşlarıma. Bana seni yaşatmayan herkese öfkeliyim. Açıklama yapamadığım için en önce kendime öfkeliyim. Ramak kalıyo, ben böyle hayatın ta evveliyatını sikeyim demeye ramak kalıyo. Bitsin demeye ramak kalıyo. Aklıma geliyosun. Bende hala yaşadığın aklima geliyo. Yemin billah olsun ki yüreğini hala hissettiğim için kımıldayamıyorum. Yaşatıyorum seni.
Neşet babanın "niye çattın kaşlarını"da yaşatıyorum, Musa babanın " Belki bir gün çıkar gelir diyorlar, gönül muradını da alır diyorlar. Seven sevdiğini bulur diyorlar, umudumu kestiğimi söyleme, ona söyleme" dizesinde, yine neşet babanın "bir ayrılık bir yoksuzluk bir ölüm", "yazımı kışa çevirdin kar yağdırdın leylam" , "Şu ellerde gez gayrı aman, katip olda yaz garyı aman aman, biz kazma al bir de kürek, mezarımı kaz gayri" dizelerinde, amirimin "ben unutmak istiyom la" sözünde, Cemal Sureyyanın " ne olur okuma bu mektubu çarşamba günleri" şiirinde...
En güzeli de bu kalbin hala kararmamış en aydınlık yerinde yaşatıyorum seni güzel yüzlüm.
Sanma bi vedaya sığdırdım seni. Sanma yine kaçtım gittim. Sanma seni yine terkettim. Yoluna taş koymak istemedim sadece. Unut beni. Sezen ablanında dediği gibi kolay olmayacak elbet üzüleceğiz.
Unutma ama beni. Öyle bi unut ki unutma. Unutma beni gönlü güzel yarim. Çünkü benim yeminim var. Unutmayacağım. Yerini kimseye doldurtmayacağım. Bu konuda çünkülerim çok. En büyük çünkümde; en derinimde sen varsın. Ne senden önceki, neden senden sonrakiler daha derine inemez.
Unutma beni yârim. Unutma.
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil