2 Mart 2016 Çarşamba

Kavuşmak

Gece gündüze, toprak yağmura, İnsan insana, aşık ise aşkına hasrettir bu hayatta. Kimi kavuşur, sanki ilk günkü gibi, o heyecan o mutluluk... Kimi ise kavuşamaz hasretine. Yanar içi, kavrulur durur da su dökemez yanınına. Saramaz yarasını. Belkide sarmak istemez. Nedenini çok sordum kendime. Neden iyileşmiyorsun ? Neden geleceğe bakmıyorsun ? 

     Bir insan düşünün. Geçmişindeki acılardan kurtulamayan, mutluluklarının aynısını yaşamak isteyen, aynı acıları tadacağını bile bile ateşe elini sokan bir çocuk misali geçmişini isteyen bir insan. Belkide sensin. Herşeyin sebebi, gecelerin, şarkıların, hüzünlerin, benim... belkide sensin. 

    Acılarımdasın sen. Hayal kırıklıklarımdasın, Umutlarımın paramparça oluşumdasın. Geçmişimin amına koyan kişisin sen. Yaşayacağım mutlulukların engeli, belkide hayatımdaki değişiklikliklerin engeli. Sensin. Hala ulan hala bekliyorum seni. Gelmeyeceğini bile bile yolunu gözlüyorum. Belki bir gün seni görürüm umuduyla geziyorum. İçten içe üzülüyorum, kızıyorum bağırıyorum, ağlıyorum, dağılıyorum, sonra toparlanmaya çalışıyorum, geceleri suçluyorum, yalnızlığı suçluyorum, seni suçluyorum. Hepsinde suç buluyorum. Buluyorum da bi kendime suç atamıyorum. Sevdim diyorum, karşılıksız sevdim diyorum, bunun neresi suç diyorum. Ama öyle değil işte.

    Dedik ya kavuşmak. Kimine güzel kimine çirkin. Kimine iyi kimine kötü. Kimine mutlu edici, kimine hayal kırıcı. Bana kavuşmak hepsi. Hepsi aynı anda çünkü. Sana kavuşmak olmayacak biliyorum. Bu kötü, ama bir yandan da iyi. Sana kavuşmak umutlarımın katili, bu kötü. Ama aynı zamanda da iyi. Sana kavuşmak hayallerimin sonu. Bu kötü ama aynı zamanda iyi. Çünkü hepsi bana seni hatırlatıyor. Ve ben seni unutamıyorum ve unutmak istemiyorum.

   Dedim ya sana kızıyorum, geceye kızıyorum, yalnızlığa kızıyorum... Hatam bu benim. Kabullendiğim bir hatam. Yapmamam gerek aslında bunları. Haklısın çünkü. Lanet olsun ki sen haklısın. Çünkü hiçbir şeyden haberin yok senin. Sen benim kavuşamamamsın.

                                          Yağmur ıslatıyor duygularımı, hafif bir sis var sokağında, perdeler kapalı, görünen yüz sensin gönül gözümde.